Mijn politieke moment van 2018 is een interview, gepubliceerd afgelopen maart in het Financieele Dagblad. Havenwethouder Adriaan Visser is daar aan het woord, en hij zegt twee interessante dingen.

Eén: hij zegt duidelijk dat hij niet gaat ingrijpen in de contractverlenging van steenkooloverslagbedrijf EMO in de Rotterdamse haven. Daarmee zet hij een punt achter een discussie die dan al enkele maanden speelt. Even samenvatten: EMO is een Hele Grote Steenkolenboer. En EMO wilde een optie lichten in zijn huurcontract, waardoor het nog 25 jaar langer in de haven actief zal blijven.

Hierop ontbrandde een wekenlange felle discussie. Medewerkers van de EMO stonden op de stoep van het stadhuis, er werd een klimaatmars georganiseerd en een meerderheid van de gemeenteraad sprak zich (min of meer) uit in een soort anti-kolenmotie.

Ik vond de discussies die hierover plaatsvonden meesterlijk interessant. Ik vind het namelijk belangrijk als de politici die mijn stad besturen hoofd- en bijzaken een beetje van elkaar kunnen scheiden. Ik vind dat een vorm van intelligentie.

Kijk, ik snap ook wel dat je als politicus zo nu en dan iets voor de bühne moet doen. Maar ik ga niet liegen: als ik via Twitter meekrijg dat de gemeenteraad een soort onderlinge vlaggenwedstrijd aan het houden is, waarbij de ene partij een grotere of andere vlag meeneemt dan de andere – ik zit dan dus echt te schreeuwen naar mijn computer. Het zal allemaal vast nodig zijn binnen het politieke spel, maar ik trek het maar matig.

Het kolendebat ging volgens mij wél over wezenlijke zaken. Klimaatverandering. Energietransitie. De vraag: wat voor haven willen we eigenlijk hebben als stad? Wat is de rol en verantwoordelijkheid van de gemeente als grootaandeelhouder? Economische belangen. Juridische kaders.

Dat is een moment dat ik aanhaak. Dan wil ik zien of de politici die mijn stad vertegenwoordigen dit allemaal een beetje snappen. Zijn ze in staat zich hierover een intelligente mening te vormen?.

Hoe dan ook: deze discussie kreeg een punt met het interview van Adriaan Visser in het FD. Nee, zei hij. Ik ga niet voor een contractverlenging van de EMO liggen.

Maar hij zei nog iets, een tweede ding, waardoor dit toch geen punt was, maar meer een komma. In het interview geeft hij de nieuwe gemeenteraad namelijk een advies. Hij adviseert om de oude havenvisie te herijken. De havenvisie zoals die er nu ligt, is volgens de wethouder verouderd. Maar wat hij hier volgens mij tussen de regels door zegt, is: als u die Hele Belangrijke Thema’s, over wat voor haven we willen hebben en wat de rol van de gemeente als grootaandeelhouder is wilt bespreken, dan is dit de plek en de manier waarop u dat zinvol en gestructureerd kan doen.

Een intelligente opmerking.

Ik ben dan ook vooral blij om te zien dat de nieuwe gemeenteraad dit heeft opgepakt. Volgend jaar, mag u gaan bakkeleien over een nieuw Rotterdams Energie- en Klimaatakkoord. En ik hoop, van harte, dat u zich daar van uw intelligentste kant laat zien.